0
2771
Jąkanie to złożone zjawisko, biorąc pod uwagę zarówno przyczyny powstania, jak i przebieg zaburzenia płynności mowy. Dlatego też diagnozę u małych dzieci należy rozumieć bardzo szeroko. W procesie diagnostycznym trzeba wziąć pod uwagę wiek dziecka, poziom jego rozwoju, mocne i słabe strony, objawy główne i towarzyszące niepłynności w mowie, a także – reakcje rodziców i relacje panujące w najbliższym otoczeniu. Skuteczna diagnoza jąkania obejmuje kilka etapów: rozpoznanie objawów, ustalenie przyczyn zaburzenia, diagnozę różnicową, wyjaśnienie mechanizmów jąkania i rokowanie. Aleksandra Boroń, logopeda, neurologopeda, specjalista wczesnej interwencji i wspomagania rozwoju małego dziecka, podkreśla, że najczęściej jąkanie nie jest zjawiskiem izolowanym, bowiem nakłada się na inne trudności, charakterystyczne dla wieku dziecięcego. Chcąc, aby podopieczny odnosił sukcesy w komunikacji językowej, powinniśmy ująć w diagnozie jak najwięcej czynników istotnych dla owej komunikacji.
Terapia jąkania – ćwiczenia rozwijające umiejętność kontrolowania i zwalniania tempa mowy w trakcie wypowiedzi – pomaga tworzyć środowisko przyjazne do komunikowania się. Neurologopeda Joanna Szymczakowska podkreśla, że dla powodzenia terapii logopedycznej ważne jest, by poprzez zabawę uczyć podopiecznych różnych sposobów komunikacji, wprowadzając uporządkowane zasady rozmowy.
Terapia jąkania – ćwiczenia wspierające płynną mowę
Objawy zaburzeń płynności mowy najczęściej można zaobserwować u podopiecznych od drugiego do piątego roku życia. Jąkanie znacznie częściej występuje u chłopców niż u dziewcząt. U dzieci w wieku przedszkolnym w 65% przypadków jąkanie może ustąpić samoistnie (niejednokrotnie przy pośredniej interwencji logopedycznej). W 74% przypadków jąkanie ustępuje całkowicie do wczesnego wieku szkolnego (często bez ingerencji logopedy, częściej u dziewczynek niż u chłopców). Jeżeli zaburzenia płynności mowy utrzymują się u podopiecznych powyżej osiemnastu miesięcy, szanse na samoistne ustąpienie jąkania maleją. Terapia jąkania – ćwiczenia wspierające płynną mowę – ma na celu zapobieganie pogłębiania się niepłynności oraz jej wygaszanie u małych dzieci.
Zastosowanie metody Palin PCI w terapii jąkania
Metoda Palin PCI uchodzi za jedno z najpopularniejszych podejść terapeutycznych stosowanych w jąkaniu wczesnodziecięcym. Jego zwolennicy kładą duży nacisk na współpracę między rodzicami a dziećmi i pełne zrozumienie potrzeb najmłodszych uczestników terapii. Elaine Kelman, terapeutka pracująca w Centrum dla Jąkających się Dzieci Michaela Palina w Londynie, wyjaśnia, że podejście Palin PCI wykorzystuje kombinację metod pośrednich i bezpośrednich, opierając się na założeniu, że na zaburzenie płynności mowy wpływa szereg czynników fizjologicznych, językowych, środowiskowych i emocjonalnych. Celem tej metody jest zmniejszenie nasilenia jąkania, zminimalizowanie wpływu zaburzeń płynności mowy na dziecko i jego rodziców, zwiększenie wiedzy opiekunów i wspieranie uczestnika terapii w stawaniu się skutecznym i pewnym siebie mówcą. Podejście Palin PCI bazuje na wieloczynnikowym modelu genezy jąkania, który umożliwia zrozumienie złożoności tego zaburzenia oraz wspomaga proces diagnozy i terapii.
Terapia jąkania – ćwiczenia poprawiające płynność mowy
Zagadnienia związane z prawidłową diagnozą osób zaburzeniami płynności mowy zostaną przedstawione podczas IX Ogólnopolskiej Konferencji Logopedycznej, która odbędzie się 19 października 2019 roku w Warszawie. Tematem przewodnim wydarzenia jest diagnoza, profilaktyka i terapia jąkania – aktualne trendy. Uczestnicy konferencji dowiedzą się, na co należy zwrócić uwagę podczas diagnozy różnicowej oraz poznają znaczenie profilaktyki wtórnej i wczesnej interwencji w jąkaniu u dzieci. Prelegenci przedstawią wybrane metody terapeutyczne (DCM, Palin PCI, Mini-KIDS, Lidcombe Program, MPB) i wyjaśnią, jak wdrażać podejście psychoterapeutyczne w terapii jąkania – ćwiczenia mające na celu rozwijanie poczucie sprawstwa zostaną zaprezentowane podczas panelu zamykającego IX edycję wydarzenia.
